سهم ما از کنفرانس دوحه، همان خلطه‌های سوغاتی بود!

ما به صورت عموم دو جنگ داریم و دو صلح. یعنی جنگ دیگران در کشور ما و جنگ خودمان با همدیگر. صلح هم همین طور است. صلح دیگران داریم و صلح خودمان. اما چون خودمان وجود نداریم، می‌خواهم در مورد جنگ و صلح دیگران و یا جنبهٔ خارجی جنگ و صلح، اول صحبت کنم...

دکتور سید عسکر موسوی و بحث جنگ و صلح!

«ما به صورت عموم دو جنگ داریم و دو صلح. یعنی جنگ دیگران در کشور ما و جنگ خودمان با همدیگر. صلح هم همین طور است. صلح دیگران داریم و صلح خودمان. اما چون خودمان وجود نداریم، می‌خواهم در مورد جنگ و صلح دیگران و یا جنبهٔ خارجی جنگ و صلح، اول صحبت کنم.

جنگ افغانستان از این نظر فعلا جنگ ما نیست. حوادث ۱۱ سپتامبر اتفاق افتاد و ما در یک جنگ جدید قرار گرفتیم. کنفرانس بن هم کنفرانس ما نبود. دیگران تصمیم گرفتند و آقای کرزی را تحویل‌مان دادند. طالب و داعش هم طالب و داعش ما نیست. تفنگ و پول و اسلحه و مصارف بسیار اینها را کی‌می‌دهد؟ پول دفتر قطر را کی‌می‌دهد؟ دوربین شب‌بین را کی می‌دهد؟ پاسپورت سفر اینها را کی‌می‌دهد؟ اردو و پولیس ما نیز اردو و پولیس خودمان نیست. پولش را ندهند یک روز تمویل کرده نمی‌توانیم. جامعه مدنی و دموکراسی و فمنیسم و امثالهم هم از خودمان نیست. یک روز پول‌اش را ندهند فلان رییس جامعه مدنی بیکار می‌شود.

بنابراین صلح ما هم صلح خودمان نیست. شورای صلح هم، شورای صلح ما نیست. بحث صلح اصلن مربوط دیپلمات‌های کارکشتهٔ وزارت خارجه است. شورای صلح یعنی چه؟ کنفرانس دوحه و کنفرانس مسکو و اسلام آباد هم کنفرانس ما نیست. سهم ما از کنفرانس دوحه شاید همان خلطه‌های باشد که هنگام پایین شدن از طیاره دست دوستان بود.

ما اصلن وجود نداریم. اصلن حضور نداریم. هیچ چیز ما از خود ما نیست. نه کتاب ما از خود ماست و نه تعلیم ما. نه روشنفکر ما از خود ماست و نه ملای ما. روشنفکر ما یا روشنفکر مسکو است و یا روشنفکر پاریس و لندن. ملای ما هم همین طور. ملای ما یا ملای الازهر شریف است، یا ملای قم و نجف شریف یا ملای دیوبند شریف. ملای ما نیست.

ملای خود ما اونه همو، ملالندَی است!»

منبع شفقنا افغانستان