غیرت علی جواهری عضو شورای ولایتی دایکندی: در زمینۀ اشتغال گفت: دایکندی تنها چیزی که دارد نیروی فعال و جوانان تحصیلکرده است که باید زمینۀ کار و اشتغال آنان مهیا گردد تا یأس و ناامیدی زمینۀ دلسردی از تحصیل و آموزش را در سطح جوانان فراهم نکند.
اسحاق علی درمان رئیس صحت عامۀ ولایت دایکندی : دایکندی به لحاظ صعبالعبور بودن راهها، افزایش آمار معتادین و ناچیز بودن بودجۀ این ولایت نسبت به جغرافیای آن دچار مشکلات متعددی بوده که امیدواریم با توجه حکومت مرکزی این مشکلات رفع شوند .
اسحاق علی درمان رئیس صحت عامۀ ولایت دایکندی
"داکتر ایاز نیازی" گفت : به گفته او، امروز اگر مردم از فقر رنج می برند، اولاً به دلیل این است که بسیاری از سرمایه ها به خارج از کشور انتقال داده می شود و به دلیل نا امنی ها زمینه سرمایه گذاری در داخل وجود ندراد و از سویی هم توزیع و گردش سرمایه به صورت ناعادلانه است. یعنی هنوز سرمایه ها بنا بر وضعیت موجود و واقعیت های عینی جامعه تنظیم و مدیریت نمی شود، لذا دامن فقر هر روز وسیعتر می شود.
"داکتر ایاز نیازی" امام جمعه شرق کابل در خطبه های نماز جمعه این هفته ضمن توصیه مردم به تقوی الهی، انجام واجبات و ترک محرمات گفت: امروز در افغانستان دولت خود در مرض مافیایی غرق است و تا چه رسد به نظارت از بخشهای خصوصی، به همین دلیل است که سکتورهای خصوی در بخش اقتصاد جواب نمی دهد
سرکهای داخل شهر نیلی مایه ننک و شرم برای والی وشهرداری نیلی است
تمامی فعالیتهای ارگ نشینان نمایشی است، آنان باید دست از انجام کارهای نمایشی بردارند و عملاً برای انکشاف و توسعه ولایت دایکندی گام بردارند
درقدم اول ما مردم دایکندی مقصریم که به ادم های بی کفایت رأی می دهیم و از والیان بی کفایت ستایشگری می کنیم، و در برابر فساد های اداری سکوت اختیار می کنیم.
عدم توسعه و انکشاف ولایت دایکندی بی کفایتی والیان گذشته و حال و وکلایی دایکندی است
تعصب، قوم گرایی و ناسیونالیز قومی ارگ نشینان یکی از عوامل انکشاف نیافتگی ولایت دایکندی است
گفته می شود که اشرف غنی یک تیوریسین و سیاستگر پراگماتیک مسن است که تمام زندگی خود را در مطالعه کتاب و انجام پالیسیسازی و مدیریت سپری کرده است. دکتور غنی نویسنده کتاب «ترمیم کشورهای ناکام» است که تیوریهای خود را جامه عمل میپوشاند. اکنون پرسش این است او پنج سال در مسند کرسی ریاست جمهوری افغانستان تکیه زده است، چرا قادر به ترمیم کشور صدپاره افغانستان نیست؟ افغانستان در دوره ریاست او بیش از هر زمان نا کام تر و در اوج فساد و بدبختی قرار دارد.
حمایت از غنی یک اشتباه تاریخی است
ارگ نشنیان با تبعیض سیستماتیک می خواهند حصارهای طبیعی، سیاسی و امنیتی دایکندی محکم تر نمایند
مهمترین چالشهای که در سطح کلان مردم دایکندی و حکومت محلی با آن رو برو هستند عبارتاند از:
1) نبود راههای مواصلاتی مناسب در سطح ولایت و از ولایت به ولایات همجوار،
2) نبود انرژی برق به اندازه کافی و حذف این ولایت از ماستر پلان 20 ساله برق کشور،
3) نبود مکاتب معیاری و فاقد ساختمان برای جویندگان دانش و علم در سطح این ولایت،
4) عدم اختصاص بودجه لازم برای این ولایت و درجه بندی آن تحت عنوان ولایت درجه 3،
5) نبود میدان هوایی برای نشست و برخواست طیارات کوچک جهت دسترسی به آن در مواقع اضطراری،
6) نبود نیروهای امنیتی کافی و به خصوص نبود نیروهای ورزیده اردوی ملی در سطح هزارهجات و بخصوص ولایت دایکندی با توجه به همجواری این ولایت با ولایات و مناطق نا امن مثل هلمند، ارزگان، غور و غزنی.
ارگ نشینان و حاکمان و وکلایی بی کفایت دایکندی پاسخ دهند: میدان هوایی دایکندی تا کی در انتظار اعمار و توسعه خواهد ماند؟ شفاخانه یکصد بستر دایکندی کی اعمار خواهد شد؟ تولید برق از بندبرق سوختوک کی اجرایی خواهد شد؟ سرک های داخل شهر نیلی کی اسفالت خواهد شد؟ حصار بلند زندان طبیعی دایکندی کی شکسته خواهد شده؟ حصار بلند زندان سیاسی دایکندی کی شکسته خواهد شده؟ حصار بلند زندان امنیتی دایکندی کی شکسته خواهد شده؟ عالیجنابان: ظلم و تبعیض بس است، مردم دایکندی از دروغ های شما خسته شده اند ...
وعده خلافی های مکرر و عریان غنی و بی کفایتی والیان و وکلایی دایکندی در گذشته و حال، مردم دایکندی را به ستوه آورده است.
دروغ های شاخدار ارگ نشینان
پروژه گردن دیوار – چغچران و چغچران – هرات که کابل را از طریق پنج ولایت مرکزی میدان وردک، بامیان، غور، دایکندی و بادغیس به هرات وصل می کند، از برنامه های توسعوی پنج ساله حکومت می باشد که چندین بار افتتاح شده اما تاکنون هیچگاه کار آن رسما آغاز نشده است.
آقای کرزی در سال 2004 رسما خود سنگ بنای آن را نهاد ولی کارش هیچگاه شروع نشد.
در انتخابات ریاست جمهوری گذشته ساختن آن را جزو وعده های انتخاباتی خود به مردم مناطق مرکزی قرار داد. در طول پنج سال گذشته مسئولین وزارت فواید عامه بارها از آغاز کار آن خبرداده و سال گذشته معین این وزارت عملا قرارداد ساخت این پروژه را با یک شرکت افغانی – کوریایی با هزینه 35 میلیون دالر در حضور رسانه ها امضا نمود، اما تاکنون عملا هیچ کاری صورت نگرفته است.
با اینکه تعهد پولی برای احداث این سرک به گفته مسئولان وزارت فواید عامه وجود دارد، اما کارهای رسمی این پروژه تاکنون هیچگاهی از حد سروی ها و گفتگوها خارج نشده است. به نظر می رسد وعده خلافی های مکرر برای ساخت این جاده، ساکنان مناطق مرکزی را به ستوه آورده است.
امرالله صالح طی سخنانی گفت که منکر سهم و سهمیه بندی است و خواسته است که اگر کسی می تواند سهم و سهمیه بندی را برایش تشریح کند…
یک کارشناس مسایل سیاسی کشور در پیوند به سخنان امرالله صالح نوشت: گاه گاهی آدم حیران می ماند که سیاست بازان کشور خود را احمق فکر می کنند و یا مردم افغانستان را، مگر می شود باور کرد که امرالله صالح تا هنوز نفهمیده باشد که سهمیه بندی چه است و منکر سهمیه بندی شود و یا اینکه سهمیه بندی را تقسیم بستر های شفاخانه چهار صد بستر فکر کند ، اگر صالح سهمیه بندی را رد می کند پس چرا یک هزاره، اوزبیک و یا یکی از اقوام دیگر وزیر دفاع ملی، امور داخله، خارجه و رییس امنیت ملی مقرر نمی شوند، اگر سهمیه بندی نیست وزارت اقوام و قبایل برای چه است ؟ اگر سهمیه بندی نیست پس چرا برای کوچی ها ده وکیل در پارلمان سهمیه بندی شده است ؟ اگر سهمیه بندی نیست امتحان کانکور برای چه سهمیه بندی شده است ؟ اگر سهمیه بندی نیست طب نظامی چرا سهمیه بندی شده است ؟ اگر سهمیه بندی نیست چرا انتخابات پارلمانی غزنی را سهمیه بندی کرده اند؟
انکشاف متوازن، توزیع عادلانهی قدرت، ثروت، برابری و عدالت اجتماعی از مقولههایی هستند که در جامعهی محروم مناطق مرکزی خصوصا دایکندی کاملا ناآشنا به حساب میآیند.
انکشاف متوازن، عدالت اجتماعی و توزیع قدرت و ثرورت شعارهایی هستند که تا هنوز نسبت به ولایت محروم و دورافتادهی دایکندی به آنها جامهی عمل پوشانده نشده است. متاسفانه این ولایت در انزوای انکشاف متوان قرار دارد و محدود و محصور در زندان جغرافیایی خشن و صعبالعبوری میباشد.
نبود برق از چالشهای دیگر دایکندی است و این ولایت تا هنوز برقی برای روشنایی ندارد؛ چه رسد به صنعت و کار تولیدی
ولایت دایکندی با تمام محرومیت ها و مشکلات زیر بنایی موجود، نتوانسته به جهت مدیریت نادرست ، از بودجه عادی خود استفاده کند
ولایت دایکندی در سال ۱۳۹۸ اصلا بودجه انکشافی ندارد، ولی رئیسجمهور این ولایت را از درجه سه به درجه دو ارتقا داده که ایجاب میکند مردم و مسئولین ، به تعقیب وعدههای رئیس جمهور و محرومیت دایکندی باشند که چگونه ممکن است ولایت باشد، ولی بودجه انکشافی و سرک، برق، میدان هوایی، تعمیر اداری و... نداشته باشد.
"ضرورت اولیه دایکندی ساخت و ساز این ولایت، کارهای زیربنایی، ساختن سرک، آوردن برق، تعمیر ادارات دولتی که ۷۰ درصد این ادارات در ولسوالیها تعمیر ندارد، تعمیر مکاتب، میدان هوایی، ایجاد شغل و کارهایی در راستای رفع فقر و بیکاری است، نه نامگذاری سرکها."
بیش از ۹۰ درصد مردم ولایت دایکندی زیر خط فقرند
ضرورت اولیه دایکندی ساخت و ساز این ولایت، کارهای زیربنایی، ساختن سرک، آوردن برق، تعمیر ادارات دولتی که ۷۰ درصد این ادارات در ولسوالیها تعمیر ندارد، تعمیر مکاتب، میدان هوایی، ایجاد شغل و کارهایی در راستای رفع فقر و بیکاری است،
بیش از ۹۰ درصد مردم ولایت دایکندی زیر خط فقر
نمایندگان مردم دایکندی در پارلمان بیش از آنکه به منافع علیایی دایکندی و مردم آن بپردازند، به منافع استاد، رهبر و چند جنایتکار ارجحیت می دادند و بعضا بخاطر تقرر چبراسی و ملازم مکتب باهم جاغه ده جاغه و مشت ده یخن بودند.
ولایت دایکندی یکی از ولایت محروم کشور محسوب می شود که علارغم این که از نیروی متخصص انسانی خوبی برخوردار است اما مردم این ولایت از حداقل های زندگی برخوردار نیستند.
بر عکس شعارهای که داده میشود، ۱۸ سال گذشته ثابت کرد که هزاره بودن هنوز جرم است؛ زیرا انسان هزاره میتواند با سخت کوشی و وطندوستی، خائنین را از ساختار قدرت بیرون براند. از اینرو، عدهای عمدا سد راه پیشرفت آنها شده و با اجرای سیاستهای تبعیضآمیز تلاش میکنند که استعداد بامیانی رشد نکند.
مردم افغانستان برای حفظ حکومت تقلبی طی 5 سال گذشتنه حدود 60 هزار قربانی داده اند. اما برای 5 سال آینده برای حفظ حکومت تقلبی حاضرند چند صد هزار نفر را بقربانی بدهند؟!!!!