اوج ذلّت

میهنم تورا رنگ پریده می بینم

میزبان مهمان ناخوانده می بینم

میهنم عجب ذلیل و بی مزه شدی

شهر بی دربان و بی دروازه شدی

هرکس از راه رسید تو خانه شدی

هر گاو مست را تو طویله شدی

 

میهنم تورا دلواپس و ئگران دیدم

از آن زمان بدست نامردان دیدم

 

دائم حاکمانت دزد و راهزنان بود

جیره خوار و نوکر بیگانگان بود

 

رفتار شان نی مثل یک سلطان بود

که شبیه تر به اجیر و بردگان بود

 

با بیگانگان ذلیل و زبون بودند

شیر خانه و روباه بیرون بودند

 

با مردمش باغرور، خنده می بینم

پیش ارباب، سرافکنده می بینم

 

الهی از این همه ذلت خسته شدیم

از نوکری اجنبیان درمانده شدیم

 

شریفی غزنوی، جمعه، ۸/قوس/۱۳۹۸