دکتر محمد فروغی مدیر پایگاه اطلاع رسانی ولایت دایکندی مراتب غم شریکی و همدردی خودش را به بازماندگان قربانیان حادثه ی دردناک برفکوچ ولایت دایکندی ابراز نمود ...
حس مشترک، درد مشترک، غم و شادی مشترک و بالاخره همبستگی اجتماعی ونه صرف همزیستی گرگی، از مولفه های ملت شدن است. اما ما همدیگر را قبول نداریم. بر مرگ همدیگر میخندیم. هزینه میکنیم تا هموطنان ما از بدبختی بیرون نشوند. می دزدیم و اسراف می کنیم، در حالی که همسایه ما گرسنه و تحقیر شده و مچاله شده است!
در نتیجه سرازیر شدن برفکوچ در ولسوالی میرامور ولایت دایکندی، شش تن جان باختند و یک زن جوان زخمی شد. این رویداد شام گذشته در منطقه «حصار» ولسوالی میرامور رخداده است.
استاد محقق دردنامه‌ای با عنوان داستان یوسف عزیز من و یوسف پیامبر نوشته اند: داستان یوسف عزیز من ( محمد باقر محقق ) ویوسف پیامبر (ع) شباهت ها وتفاوت ها
بانو جعفری از طریق رقابت آزاد به حیث رئیس امور زنان دایکندی تقرر حاصل نموده از سوی معاون ولایت باحضور برخی مقامات دولتی رسما به همکارانش معرفی و آغاز به کار نمود.
صلاحیت و مسئولیت های وظیفوی ریاست امور زنان چیست؟
محمدعلی ارزگانی معاون ولایت دایکندی از وضعیت آشفته حکومتداری در این ولایت به شدت انتقاد نموده و ادامه این روند را به سود مردم دایکندی نمی‌داند. ارزگانی از برخورد سلیقوی وتک‌روی‌های"اعلارحمتی" والی این ولایت به شدت انتقاده نموده گفت: در ادارات با کارمندان دولتی و مردم به شکل سلیقوی برخورد شده و عملا میان مردم و احزاب خوب وبد روا داشته می‌شود.
لطفا جهت مشاهده ی ویدیو روی متن زیر کلیک نمایید
ما بی خبر گوش به هرخر نهاده ایم دالر که داده اند به ما، سر نهاده ایم
سعید معدنی، استاد دانشگاه آزاد، تهران در یادداشتی به انتقاد از سیاست های ایران در ارتباط با مهاجرین افغانستانی مقیم این کشور پرداخته است و می گوید وقتی می شنویم که شهردار لندن (صادق خان) یک مسلمان است که پدرش راننده تاکسی اهل پاکستان بوده است. یا در دوره ای نماینده آمریکا در سازمان ملل یک افغانستانی (زلمای خلیل زاد) بوده، یا یک آمریکایی آفریقایی تبار (اوباما) که مادرش اهل آمریکا و پدرش اهل کنیا بوده، رییس جمهور ایالات متحده آمریکا می شود، و یا چند وزیر دولت کانادا هندی تبار هستند، وده ها و صدها مورد مشابه، آنگاه به قوانین عقب مانده خودمان و کشور های شبیه خودمان می نگریم ...
مناطق مرکزی افغانستان که به «هزاره‌جات» نیز مشهور است، به دلیل بی توجهی حکومت‌های گذشته و ستم تاریخی که بر آن روا داشته شده است، همواره در کنج فراموشی قرار داشته است. دلایل به فراموشی سپردن مناطق مرکزی از سوی حکومت‌های گذشته زیاد است. اما با توجه به بسترهای قومی قدرت در افغانستان، ساکنان مناطق مرکزی از قومیت متفاوت برخوردار بوده است. تفاوت مذهبی نیز دلیل دیگری بوده است که سبب رنج مضاعف در این مناطق شده است...
